[ ... “ne çok bekledin beni anne
avucunda diğer elinin işaret parmağı,
türküler söylediğimiz evde
beni, kaşımın karasından
beni, gözlerin kapıda...

yel eserdi yüksek dağdan,
kar yağardı… ki soğuk
gidelim anne, giy mantonu... işte ayna
sen kadınlığınca bak kendine,
ben analığınca, yüzüne...
ak tülbentle çevrelenmiş yüzüne"

... “ne çok bekledim seni oğlum
aldırmadan ışığımı kapatan şu apartmana
türküler söylediğimiz evde
seni, kaşının karasından
seni, gözlerim kapıda...

gel tut yine eteğimden
gel tut oğlum, tut çıkalım dağlara
ben annence ağlarım
sen morbetçe eşlik et
türküler söyleyelim, dağlara...
mor dağlara" ]

- oralarda erikler çiçekteymiş anne,
burada meyveye durdu kirazlar
oralarda dağlar daha kar

- oralar öldüüü oğul, öldü ne denir
... biraz yakın olaydın ah,
üç adım yolda gurbet, bu nasıl şehir!..

sus anne, yorulmasın su yeşili gözlerin
ağlama, yorma göğsünü de...
içli ve kısa hıçkırıklardan
kokun kaldı yanağımda, mahçubum
... gözlerime bak

... eteğin de yok saklanacak.


Cüneyt Özyer
Anneme Mektuplar
Nisan 2010, Bahçelievler

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >