acısız ayrılıklar türedi... arsız, vicdansız
çoktaaan öldürüldü de masumiyet
yaralıydı kan çiçekleri, külde kuruttuk
sevgi neydi anne!.. unuttuk biz, unuttuk...

_sen ağlama

serde fücur sayrısı, dil sicim-sağnak
zamanı belirli ihanetlerde beden
zihnin kuytularında haysiyet dibe vurmuş
durmaz bu yağış, deli anne, kudurmuş...

_sen ağlama

nefretik sanrılar kusuyor pecmürde akıl
huysuz bir atla geçiyor hayat anne, inan ki
bana kalsa çoktan bırakırdım bu şehri
ama işte, canımın üç yarısı tutuyor beni...

_sen ağlama

dün bir yusufçuk kuşuyla yine
gelip konduk pencerene... gül diye



Cüneyt Özyer
Anneme Mektuplar
Şubat 2019, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >