çocuk seğirtmelerimize kızardı zalim,
güya ellerim ceplerimdeymiş hep
oy anam... biz de gülerdik hiç durmadan
üç yamaçta seninle; Uvanes, Kırık ve Corohep

o yusufçuk kuşu ki sesine ses verirdi
bir elimde kete, bir elim eteğinde hep
oy anam... bilmem kaçıncı morbetliğimdi
üç yaylada seninle; Kesiktaş, Sahara ve Sarzep

...

üç köknar dibinde üç soğuk pınar
üstünde üç gelin, yazmaları al
oy anam... solmadan döner dururlar
üç baharda seninle; üç mor Dodopal
...

"oğul biraz yakın olsan" bu nasıl şehir!
"hâlâ gurbetçiyiz anne", başka ne denir?
"gitme, doyamadım... ellerin, yüzün"
alışamadık bu şehre biz, hüzün ki hüzün

oy anam,
oy benim hasret yarım...

yamacın kimsesiz çiçeğine bu yaz
senden söz ettim de biraz;
dedi ki "hâlâ tomurcuklarımdadır sesi"
bir de "rengi bana benzerdi"

oy anam,
oy benim memleket yarım...


Cüneyt Özyer
Anneme Mektuplar
Şubat 2019, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >