denize düşmüş ağzından kaçırırken
"seni özledim" deyişi, ama
jel gibiydi zaten, dudakları arasında da.

sonra, yani bir saat kadar sonra
latent bi' bakışmadan kopmuş fırtına!..
siyah, saten bir geceliğe saklamış
uçları az yukarı taşınmış memelerini
ve tabii, deli gibi savrulup durmuş
dip beyazı gelmiş saçları, o rüzgârda.

sonra, tahminen iki saat kadar sonra
yokken bir şikayeti, çekilmiş işte deniz.

hep gemiler batacak değil ya...
bazen deniz çekilir,
kurumuş dalgaların izi kalır kumlara.


bir sonu olmaz senin bu hikâyenin
tavandan tez gelecek genç maviliyle
çakırkeyif ihanetten izler kalır sayfada.
şiirinse; dibinde yattığın duvarlara,
kömürle karalanmış
çalıntı kelimelerden ibaret şeyhim.

ne bileyim ölsen, ölürsen kendi elinden
haberi olmaz ıslak kaldırımların, hatta
camı kırık sokak lambalarının bile.

ayartan gülüşüne aymadı gönderici
kavuşmayı beklerken yandı liman sevgili.

hep gemiler yanacak değil ya...
liman kül olur bazen,
alevden anılar kalır rengi bozuk sulara.


Cüneyt Özyer
İçime İnen Merdiven’den
Nisan 2022, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >