kaymak gibiydi delikanlı yüzü...
öylesine gölgesiz, sakin...
güzel adamdı benim babam

sesi, zemheri ayazında temmuz...
sesi, kar üstünde başak
sesi, büyülü, sıcak...

yüreği, yağmurda çoban ateşi...
yüreği, kuruyan çorap buğusu
yüreği, çatal, serin...

teri kekik kokardı tırpanda...
sofrası çiçek, kır...
elleri sıcak, elleri nasır

gözleri mahzun,
gözleri suskun...
gözleri, dönüp sırtını giderdi
yanık bir sevdadan
vazgeçer gibi, küskün

güzel adamdı benim babam,
güzel adam vesselam.


Cüneyt Özyer
Babama Mektuplar
Ağustos 2014, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >