havam bozuk bu gün
hiç halim yok anne

dün gece yine
sokulmuştum göğsünün kovuğuna
sokulmuştum da yaylada
ocakta ateş, başında duman yoktu anne
bacanın aydınlık açıklığında
silme yıldız kaynaşan gökyüzü yoktu...
rüzgâr yoktu,
pırpıram da suskundu.

Çoban Kadir yoktu...
derinden gelen yanık sesi,
ve sözlerini anlamayışına içerlediğin
türküsü yoktu.

dün gece morbettim anne
morbettim de, bu yıkar beni işte...
nasıl olur, düşünsene!..
çağırdığında her seferinde,
istisnasız her seferinde
sarı başaklı negolara kesmiş yamaçlarda
yankılanan sesine
ses veren Ceyran da yoktu.

havam bozuk, hiç halim yok
sanırım dün gece seninle,
biraz üşüdük anne.


Cüneyt Özyer
Anneme Mektuplar
Haziran 2017, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >