Ben görmadım bu dünyanın duzuni
Felek hesret koydi dinna sozumi
Artvin yollarına tiktım gözumi
Dede hayde gedah, yavrilarım var

Ahır güz da galdi, bozuldi bağlar
Tipi boran oldi karşiki tağlar
Efruz degirmanda ah çekar ağlar
Dede hayde gedah, yavrilarım var

İkindi meheli, ahşam tarımdur
Gözlarım toliyer ah-u zarımdur
Ayriluh köz bena, gurbet harımdur
Dede hayde gedah, yavrilarım var

Sabağinan kahtım, fetir etmaya
Dedey getmiş oğluma tel etmaya
Artvin yoli bir hılatluğ etmiya
Dede hayde gedah, yavrilarım var

Komşilar çoh görman, yürek tolmiştur
Güz yaprağı kimi benzım solmiştur
Bu Efruz ki hesretluğa toymiştur
Dede hayde gedah, yavrilarım var

Yavrilardan irahta, gülmadi yüzum
Esti bir tozah yel, berf toldi düzum
Felek ommiyasın, kırıldi dizım
Dede hayde gedah, yavrilarım var.

Uçun kuşlar uçun yol versın tağlar
Çağlanduh, hesreta tayanmaz sağlar
Heç kisma kalmadi, ıssız bu bağlar
Dede biz da gedah yavrilarım var.

Toplandi malların hepısi galdi
Dövletinan Mayisi Ezine sağdi
Ahır güz da oldi, berf bila yağdi
Dede hayde gedah, yavrilarım var.

Yünk yorğan denkladım güve tutmiya
Boğoza vurmiştım, düga yitmiya
Hamurum da hazır fetir etmaya
Dede hayde gedah, yavrilarım var.

Dede can tayanmaz, evlat varındur
Nedacan dünyayi, omrun yarımdur
Efruz der ayriluh, ahır zorundur
Dede tezdan gedah, yavrilarım var.


Efruz Özyer
_ Annemin Mektuplarıdan, 1979

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >