tan ağarırken her sabah
her sabah, fecrin aydınlığına bakarak
ağaçlara çizdiğimiz ok misali
titreşen yüreklerimizi
ışıklar delip geçsin, gel…

gök maviye teslimken gün ortası
gün ortası, keskin bıçak misali pırıltıların
lacivertle oynaştığı deryaya bakarak
kum sıcağına içimizi serelim, gel...

kızılla sarmaş dolaş bulutların
dar vakit akşamında
ve akşamında ömrün, son fasıl misali
o dönülmez ufuka bakarak
seninle karanlığa kalalım, gel...


Cüneyt Özyer
İçime İnen Merdiven’den
Kasım 2004, Bahçelievler

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >