24 Mayıs 2016 günü Çağdaş Sanatlar'da AFSAD Atölyeler Sergisi'ne uğradım.

Bir sanat dalı/disiplini olarak fotoğrafın; çekenin benzersiz bakışı ile anlam kazanmış, farklılaşabilmiş olmasını düşünen biriyim. Bir başka deyişle fotoğraf, sanat yapıtı olma niteliğini; yüklenen anlamı taşıyor ve yansıtıyor oluşuyla kazanacağına inanıyorum. Sanat izleyicisi fotoğrafta da bir heykelin formlarına, bir resmin çizgilerine, renklerine, tonlarına; bir şiirin derinliğe dalar gibi dalmalı, sanatçının yüklediği anlama ulaşmalıdır. İyi ışık, iyi kadraj, leke ve renk düzeni ve toplamda sunduğu görsellikteki estetik etki, benzersizlik, biriciklik, teklik elbette her fotoğrafın var oluşunun temel unsurları olmalıdır.

Şunu söylemeliyim ki ne deneysel fotografi, ne peyzaj, ne de minimalist ve makro çiçek-böcek çekimlerinde, birkaç çözüm hariç, asgari sanatsal kriterleri bile taşıyan işler göremedim. Dokuyu ve gölgeleri bu kadar raslantısal, bu kadar betimsiz biçimde kadrajlara taşımak bence sanat olamamalı.

Bir sanatsal yapıt ortaya çıkarmak adına, sanatçının duygularını fotoğrafına yansıtma çabasını hissettiğim ve en çok etkilendiğim bölüm, "Kişisel Dışavurum" bölümüydü. Buradaki kimi kurgusal ve doğal kompozisyonlar; görsel iletişim dilini iyi kullanma, plastik estetik değerleri çözümleme ve deneysellikle duyguları birleştirme çabası açısından dikkat çekiciydi. Etkileyici işler vardı.

Fotoğraf denemeleri yapan bir Grafik Tasarımcı olarak sergiyi gezerken şaşkın ve hayran bir güdüye kapılacağımı ummuştum. Üç kat dolusu fotoğraf beni beklediğim duyguya ulaştırmadı. Sergiden cep telefonumla çektiğim kimi duvarları paylaşıyorum.

Söylemde iyi fotoğraf adına bir kusurum var ise affola.

Cüneyt Özyer
Başkent Üniversitesi
Güzel Sanatlar Tasarım ve Mimarlık Fakültesi
Görsel İletişim Tasarımı Bölümü
Öğretim Görevlisi

< ÖNCEKİ | BLOG ANA SAYFA | SONRAKİ >