bir gün dedo,
bir gün geldin ki eve, ben yokum
açtın baktın dolabı
rengarenk kötülük hapları...
akıl fesat, dil fettan
hıh, ah... çatlak, çiyan, kontak... zan
yeme şeker sanıpta...
yeme dedo, zehir can.

- baba, nasıl olacak sen yoksan?
- sevmek lazımdı dedo

eskiden sevmek lazımdı... mintan filan
şimdi de sevmek lazım
kaç kere bilmem ama sevmek lazım
bana kalsa çok kere... öyle...
öyle saf, derin ve kendiliğinden.

bir sakatlık var bu işte, ölüyoruz
- çek perdeyi baba, ölüyoruz
- yalan ölümdür dedo, inkâr intihar...
ne istiyorsun eyy kuru iftira?
işte ölüyoruz ya!..

- de insan, dedo
insan neden öldürür ki sevdiklerini?
posası kalmış salça mı hayat?
lapa makarna mı?
demlikteki çürük çay mı, ne çayı?
nereden başlar kötülük?
neresinden, insanı öldürmeye!..

- yani baba biliyorsun
üzülmeden giden yok bu yollardan!..

- yaa... madem öyle dedo,
öyleyse, söyle lafı dolandırmadan
"hangi yoldan başlamalı gitmeye!.."
ya da en acısı
"hangi gövde düşmeli,
hangi dal kırılmalı giderken!.."
söylesene.

- baba çişim geldi
- tabii ki, yap altına rahatla dedo.

gitmek ki tercih bu alemde
gideceğiz bakalım,
bakalım yol nerede... biz nereye?

- soğudun soğuyacağın kadar dedo,
artık dön ne yana dönersen
terazi olur mu vicdan,
iyilik yoksa yürekte!..
ve ifrit bir kurnazlık kıskacındaysan hele
döndükçe yitirirsin palazı
ve sadece,
sadece kaybettiklerin gelir ele.

demiş bak diyen işte;

"sade pilav zerde olmaz,
bal da gerek kazana
baba malı tez tükenir,
evlat gerek kazana"

- soğuttu soğuyacağın kadar dedo,
artık git ne yana gidersen
geçip gidince arkanda kalır önüne her gelen
dönüp bakınca maziye
hiç düşünme dedo, hiç... gerçekten
"atını üstüme yap"
dedi mi, demedi mi diye!..
öpme ölüsünü falan, yüzleşme...
ne dermabrazyon kalır, ne kesik derinde
bakma... seni de kurutur inkârlar,
bakma... gelemezsin kendine.

- yani her şey oyun mu baba!..
- oyun dedo, elçi, zeval, uzatma...

kanma sen arada güldüğüne...
ağır, şirret bir acuzeliktir hayat
basit ve sıradan bir aklın çöplüğünde
ki artık affedilmez,
affettikçe çıban çıkar yüzünde...

- öyleyse baba, neye yarar üzülmek?
oturup bir çay içsek!..

- içelim dedo,
her haltı bilir olduk, içelim
dönelim kendimize...
- yan yana baba
- can cana dedo.


Cüneyt Özyer
Oğluma Mektuplar
Aralık 2017, Çayyolu

< ÖNCEKİ | KURUCUYA DÖN | SONRAKİ >